YÜZÜM GÜLSE GÖNLÜM AĞLAR

Gül deme; gülecek hal mi kaldı ki
Tutunacak bir tek dal mı kaldı ki
Öpüp koklamaya gül mü kaldı ki
Yüzüm gülse gönlüm ağlar bir yandan

Umutlar can verdi miadı doldu
Kaçtıkça hüzünler hep beni buldu
Baharı bilmeden benimle soldu
Bahçeler bir yandan bağlar bir yandan

Tükendi güvenim darbe yedikçe
Ellerim boş kaldı hep bekledikçe
Yeter gayrı bitsin dertler dedikçe
Yüklenir sırtıma dağlar bir yandan

Ey gönül divane olma boşuna
Nice gelecek var daha başına
Mendil çare sanma gözün yaşına
Sildikçe sel olur çağlar bir yandan

Günahı sevabı kefene sardım
Giyindim üstüme toprağa vardım
Dediler ki bizden bekleme yardım
Ölüler bir yandan sağlar bir yandan

OZAN MİSALİ

BEN SANA GÜL DEDİM

Bülbül sevda çekince
Gül dalına konarmış
Ağlarda ince ince
Gülüne dert yanarmış

Can tutuştu kül oldu
Gönül nasıl dayansın
Yar gül değil el oldu
Bu garip kime yansın

Ben sana gül dedim, kalbe ödül dedim
Gel bu yolda koyma yaya
Canda can ol diye haykırıp inledim
Gel de kıyma bu sevdaya

OZAN MİSALİ

GİTTİN

Canımı da versem yetmezdi sana
Candan öte neler aldın da gittin
Sevincim hayalim neşem bir yana
Nice umutlarım çaldın da gittin

Sermayem geriye bir ahım kaldı
Dilimde eyvahım günahım kaldı
Bir türlü olmayan sabahım kaldı
Sen uykularımı böldün de gittin

Sözüne güvenmem bilesin gayrı
Murada erdinse gülesin gayrı
Yüreğim bilmem ki ne desin gayrı
Sevdayı gönlümden yoldun da gittin
OZAN MİSALİ