Ç A Ğ R I

Dinle öz gardaşım gayrı duy beni,
Kutlu bir sesleniş sana sunduğum.
Dava ateşine tutta koy beni,
Yeter zemheride yeter donduğum.

Sahipsiz mi bunca harcanan emek,
Şehitler öksüz mü kaldılar demek ,
Dirilmek vaktidir aşkla dirilmek ,
Yeter eli kolu bağlı durduğun

Kır zincirlerini esaretinin,
Var farkına her dem cesaretinin,
Yıllardır bağlanmış basiretinin,
Yeter pençesinde yeter durduğun.

Var ise göğsünde ALLAH’a iman,
Sende bir Fatihsin sende Süleyman,
Su uyur ve lakin uyumaz düşman,
Yeter gözlerini yeter yumduğun.

Arifler tarife kalksalar bile,
Lisana sığmıyor çektiğin çile,
Soydaşın soysuzun elinde köle,
Yeter çilelere düçar olduğun.

YARADAN aşkıyla taşıp derinden,
ŞEHADETLE davran doğrul yerinden,
Destanlar damlasın her bir terinden,
Yeter ayaklara yeter konduğun.

Bu vatan ufkuna bir ışıksın sen,
Mazinle sırt sırta barışıksın sen,
Destanlar yazmaya alışıksın sen,
Yeter bunca yıldır yeter sustuğun.

Vazifen bu yolda vermekse canı,
Canından kıymetsiz bilme vatanı,
Unutma atanı, şehit yatanı,
Yeter dünyalıktan medet umduğun.

Nice zaman düştü ayrı sevdamız,
Yeşermiyor ayrı gayrı sevdamız,
Bir olmak vakti der gayrı sevdamız,
Vahdete çağrıdır be hey duyduğun...
Ozan MİSALİ

Bekleme Yavrucuğum

Zaman bir ölü deniz, saatler durgun
Gecede bir gündüzde,dem hep aynı dem,
Burda ölmek değil de ölmemek korkum,
Burda ne derdim biter, ne dolar vadem.

Gönül sanki çileye biçilmiş kaftan,
Dert yüreği bürüyen bir hırka gibi,
Kuşatır beni hasret bin bir taraftan,
Olamam bir huzurlu kalbin sahibi.

Bekleme yavrucuğum beni bekleme,
Sarp kayalar,vicdan ne,hiç bilmiyorlar,
Kör zindanda hasretken kendi gölgeme,
Vuslat mı? Kaf dağında bir düş diyorlar.

Sevdiceğim,gönül aynam,can parem
Sen gül ki hissedeyim mutlu olduğunu
Bir gülen yüzün kaldı tesellim,çarem
Kahrolur yüreğim duysa solduğunu

Belki bir gün gelirde felek insafa,
Karanlığın yerini güneşler alır,
Yahut tüm ümitleri atar bir rafa,
Keder bende ebedi emanet kalır.

Kapansın Gözlerim

Bir bana vefası yok şehirlerin,
Yığınlar içinde bir benim yalnız.
Sürmedim keyfini bir gün kaderin,
Bir benim alemde bir benim bahtsız.

Tohumdum bahara vaktim ermeden,
Ömrün hep kış oldu iklimden payı.
Çürüdüm bir tutam yaprak görmeden,
Bilmedim dallanıp budaklanmayı.

Aynalarda döndü yüzünü benden,
Duvarlar buz gibi baktılar bana.
Ey ölüm! Ne çare başkası senden,
Kara toprak olsun gayrı yar bana.

Kapansın gözlerim, mavera yakın,
Bir ses ki ukbadan artık gel diyor.
İmam sala versin, eylesin talkın,
Can bu gurbet ele veda ediyor.

Ruhum eşiğinde vakti ikbalin,
Gireyim turabın koynuna üryan.
Nasibim olsunda o nur cemalin,
Kalmasın yalnızlık, kalmasın hicran

Ozan MİSALİ