Mevsimi bitince solar yapraklar
Bahara doymadan göçtün de gittin
Gel diye bağrını açtı topraklar
Kara toprakları seçtin de gittin
Bıraktın şu zalim dünyada bizi
Düşürdün figana feryada bizi
Sensiz koma yavrum rüyada bizi
Dizimin dibinden kaçtın da gittin
Ardından kavrulup yanmışım oğul
Hep adın söyleyip anmışım oğul
Sanki bitek dertli benmişim oğul
Bağrıma yaralar açtın da gittin
Gelmiyor hiç yazım kaldım güzlerde
Mecal yok ardından bakan gözlerde
Gördüm uzaklardan sen omuzlarda
Kelebekler gibi uçtun da gittin
Böylesi herkese nasip olmazmış
Niyazla sulanan güller solmazmış
Şehitlerin boynu bükük kalmazmış
Şahadet şerbeti içtin de gittin
Bilirim cennette yerin yüksekte
YARADAN kulunu komaz tümsekte
Faydasız ardından biz üzülsek de
Bunca sevenlerden geçtin de gittin
Ağlarsa şikayet etme ananı
Yokluğun derinden sardı bu canı
Görüp dolaştığım yurdu cihanı
Harman yeri gibi biçtin de gittin..
OZAN MİSALİ
